خداوندا ! چگونه اندرز کنم قدر خطایی را که دست در دست تو

 و چشم در چشمت مهر فراموشی زده ام !

پای عهد نامه ای که با تو بسته بودم ….  

 دستم را گرفته بودی به آن عهد

و من گره از گره ات باز کردم به سست قدمی

و لرزیدم و از لرزه ام هبوط  هبوط پیدار شد …

هرچند به نزول شأنی ، شأنی بر من نزول یافت

و در شقاوت خطا سعادت تو به میان آمد .

و تو که هماره پذیرنده ام بودی

و من به معنی هدایت دل خوش

اما حکم ، حکم تو بود

و ما ، ما آزموده ایم

و این روزگار دور خداوند هر چند که نزدیکی

کی سر خواهد آمد

کی نزدیک تو خواهیم .

خداوند نزدیکتر از ….