بيداري ملت‌ها
از جمله آثار و برکات ديگر قيام و شهادت سيدالشهدا(ع) در بعد سياسي، اجتماعي اوست. بيداري خفتگان و انتقال روح مبارزه جويي عليه ظلم و ستم بوده و هست. در آن اوضاع، انقلاب خونين سيدالشهدا(ع) تمام معادلات سياسي دشمنان را در هم زده و اوضاع اجتماعي آن دوران را دگرگون ساخت. جان فشاني شخصيت منحصر به فردي چون امام حسين(ع) که از نخبگان و برگزيدگان و پيشواي علي الاطلاق مسلمانان بود وبا فضيلت‌ترين و نزديک‌ترين آنان به پيامبر اسلام(ص) بود. خدايي بودن حرکت مصلحانه سيدالشهدا(ع) و گذشت از همه هستي‌اش و عمق فاجعه و مظلوميت آن امام عزيز از ناحيه سوم باعث گرديد، زنگ بيدار باش، خواب سنگين مردم را بر هم زند و مردگان را احيا کند و درخت اسلام را که به پژمردگي روي آورده بود با خون خود آبياري کند و آن چنان طراوت بخشيد که تا ابد سرسبز و خرّم باقي بماند.
خون امام حسين(ع) همانند آب حياتي بود که در کالبدهاي مرده و خشک و مأيوس جريان پيدا کرد و منشأ قيام‌هاي بسياري شده و به راستي مي‌توان گفت که عصرعاشورا پايان نهضت حسين(ع) نبود بلکه آغاز حرکت و اوّل بيداري ملت اسلام خصوصاً شيعيان بود. (براي نمونه) مورخ مشهور مي‌گويد: «در طي قرون آينده بشريّت و در سرزمين‌هاي مختلف، شرح صحنه حزن آور مرگ حسين(ع) موجب بيداري قلب خون سردترين قاريان و خوانندگان خواهد شد.
