از جمله روش­هاي تربيتي فاطمه( سلام الله عليها ) نوع دوستي او بوده كه در برابر چشمان تيزبين فرزندانش به مردم كمك مي‌كرد و خود گرسنه مي‌ماند، ولي ديگران را سير مي‌نمود . (همان ، ج41، ص34).

«وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً» (انسان، 8).

«و هم بر دوستي به فقير و اسير و طفل يتيم طعام مي‌دهند».

اين آيه نشان بارز اين واقعيت است و اينكه شان نزول آن در مورد خانواده فاطمه ( سلام الله عليها ) مي‌باشد.

جاي شك نيست آن حضرت نه تنها در مسايل اقتصادي و رفع مشكلات روزمره‌ي مردم پيشگام بود، حتي از نظر اخلاقي و عواطف انساني و ارشاد و هدايت مردم نيز به كمك آنان مي‌شتافت و مصالح مردم را پيگيري مي‌كرد. در حقشان دعا مي‌نمود و از اين طريق فرزندان خويش را به چنين عواطف اسلامي و انسان ساز پرورش مي‌داد.

حضرت امام حسن ( عليه السلام ) مي‌فرمايند: «شبي مادرم را ديدم كه تا صبح به عبادت مي‌پرداخت و مرتب مومنين و ديگران را دعا مي‌كرد، ولي در حق خود ساكت بود. از علت آن پرسيدم فرمود: اول همسايه و ديگران، سپس خودمان». (مجلسي، 1403، ج43، ص81).

تمام فرزندان بزرگوار آن حضرت تمام هستي خود را براي پيشرفت و تكامل انسانيت فدا كردند و اگرچه امام حسين( عليه السلام )  سه بار اموالش را با فقرا تقسيم نموده و دوباره خلع يد كرده است. در دامان پر مهر و انسان ساز مادرش فاطمه ( سلام الله عليها ) پرورش يافته … «خَرَجَ من مالِهِ مرََتَيْنِ و قاسَمَ اللهَ ثَلاثَ مراتِ مالَهُ» (ابن‌ابي‌الحديد، 1378، ج16، ص10).