پــیــربـــزرگ طــایــفـه بـود و كــریـــم بــــود

در اعــتــلای نـهـضـت جــدش سـهـیــم بود

مــسـنــدنـشین كــرســی تـدریس علم ها

شــایــسـتــه صــفــات حـكـیــم و علیم بود

نـــوح و خــلـیــل جــمـلـه مــریـدان مكتبش

اســتــاد درس حـكـمــت و پـنـد كـلـیـم بود

بـــرمـردمــان تــب زده ی شهرشرجی اش

عــطـــر مــبـــارک نـفسش چون نسیم بود

زحــمــت كـشـیـد و بـاغ تشیع شكوفه داد

مـسـئــول بـاغـبــانی بــاغــی عـظـیـم بود

قـلـبــش شـبـیــه شـیشه ی تنگ بلور بود

عـمـری بـه فــکــر نـــان شـب هر یتیم بود

از ابــتــدای كـــــودكـــی اش  تــا دم وفات

نـــزدیــكــی مــحــلـــه ی زهـــرا مقیم بود

مـنــت نــهـــاد و آمـــد و مـا پیروش شدیم

امـــروز اگـــر نــبــود شــرایـــط وخـیــم بود

تـــــازه ســـروده ام غـــــزل مـدحتش ولی

یــــادش مــیــان قـــافــیـــه ها از قدیم بود

(وحید قاسمی)