جلوه¬گري و خودنمايي براي شوهر نيز از ديگر خصوصيات زن است .
خداوند مي‌فرمايد: «وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ» (نور، 31)؛ «و زيورهاى خود را آشكار نگردانند مگر براى شوهرانشان».
در روايتي آمده كه علي ( عليه السلام ) بر فاطمه ( سلام الله عليها ) وارد شد و او را آرايش كرده يافت و فاطمه ( سلام الله عليها ) لباس رنگي پوشيده و براي علي ( عليه السلام ) خود را خوشبو كرده بود. ايشان براي همسرش تجملي پايين¬تر از حد متوسط و آرايش هم در همان سطح داشت و اين براي دل علي بود و درسي براي زنان كه در برابر همسر اين‌گونه باشند.( قائمي،1377، ص218).
و از سوي ديگر اجازه نمي‌داد كه بي‌دليل نامحرمي صداي لطيف او را بشنود. «إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلاَ تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ» (احزاب، 32) و يا در پرواي خدا و در عفاف و پاكي و قداست به گونه‌اي احتياط مي‌كرد كه زينت و زيور خويش را از بيگانه‌ي نابينايي مي‌پوشاند و روا نمي‌داشت كه بوي خوش و عطر آگين‌اش به مشام چنين فردي برسد.