امام صادق (ع) می فرماید: اسراف آن است که برای مال فسادآور و برای بدن زیان آور باشد؛ در چیزی که برای بدن مفید است اسراف نیست؛ خروج از اعتدال و میانه روی اسراف است. اسراف نکنید که خدا مسرفان را دوست ندارد؛ هرکس در خوردن، آشامیدن، پوشیدن، آمیزش و سواری، اقتصاد و میانه روی را رعایت کند و اسراف نکند استفاده اش حلال است در غیر این صورت حرام خواهد بود.
رسول خدا (ص) می فرماید: بدترین امت من مرفهان خوشگذرانی اند که جسم هایشان بر اسراف می روید.
امام صادق (ع) می فرماید: خدا اسراف را دشمن دارد، هرچند به دور انداختن هسته خرمایی باشد که برای چیزی مفید است و حتی اگر دور ریختن مانده آبی باشد.[که می تواند مورد استفاده قرار گیرد].
رسول خدا (ص) می فرماید: هرگاه لقمه ای از شما افتاد اگر امکان داشت آن را پاک کنید و بخورید و برای شیطان نگذارید.
نشانه اسرافگر :
امیر مؤمنان (ع) می فرماید: اسرافگر سه نشانه دارد: می خورد چیزی را که برای او نیست، می پوشد چیزی را که برای وی نیست و می خرد چیزی را که برای او نیست.
زیان اسراف:
فقر و محرومیت از روزی:رسول خدا (ص) می فرماید: هرکس تبذیر [ ریخت و پاش و اسراف] کند خدا او را فقیر می کند.
منع از خودسازی: امیر مؤمنان (ع) می فرماید: وای بر اسرافگر! چه قدر از اصلاح خود و جبران کارش دور است.
عدم استجابت دعا: امام صادق (ع) می فرماید: دعای کسی که مال خود را تباه و فاسد کند و از خدا روزی بطلبد پذیرفته نمی شود.
پرهیز از اسراف:
امام صادق (ع) می فرماید: یکی از نشانه های مؤمن پرهیز از اسراف است.
امام کاظم (ع) می فرماید: هزینه زندگی باید مطابق طاعت خدا و به دور از اسراف باشد.