درد نامه ای از جنس درد
چگونه است که در کشور اسلامی فرضا برای آب و فاضلاب در برنامه های5 ساله و سالانه ،برنامه ریزی وجود دارد اما طرحی مشخص نیست که بگوید نرخ بدحجابی را از این میزان در طول 5 سال به آن مقدار کاهش میدهیم،چگونه است برای کمربند ایمنی قانون قابل اجرا وجود دارد ولی برای کمربند ایمنی حجاب و عفاف در جامعه برنامه و اهتمامی وجود ندارد.چرا در ادارات دولتی و حتی فرهنگی،در قوه قضائیه و در بسیاری از مراکزی که خود باید مروج و مرجع مبارزه با مظاهر فساد و بدحجابی باشد،مظاهر حریم شکنی الهی و بدحجابی وجود دارد.؟؟
چه کسی باید پاسخگوی روح و روان به هم ریخته جوانان و نوجوانان لطمه خورده از این ناهنجاری اجتماعی باشد.این همه مفاسدی که شروع آن از نگاه وسوسه انگیز به جلوه های گناه و بدحجابی بوده است،آیا خسارت بزرگ جامعه اسلامی نیست؟
اگر در این کشور چند پمپ بنزین به آتش کشیده شود چه تکاپویی و برنامه ریزی شروع می شود ولی چرا وقتی که بزرگترین سرمایه های کشور که نوجوانان پاک این کشور است،هر روز به آتش جاذبه های شهوت در دام گناه می سوزند و از خدا و اسلام و نظام اسلامی فاصله می گیرند حرکت و تکاپویی به چشم نمیخورد؟؟چرا مسئولین به فکر برنامه ریزی و اجرا نمی افتند؟؟ چرا….؟ این ها فاجعه جامعه اسلامی است.