راستی آیا نه این است که رجب و شعبان آمده اند تا ما را مهیا کنند ؟! آیا شدیم آنچه باید می شدیم ؟!

شده باشیم یا نشده باشیم سوز آخرین وداع هرگز از دل انسان بیروننمی رود .

راستی سلام ماه مهربانی که آمدی تا دوزخ ما را به تاخیر بیندازی و

سلام ماه مهربانی که سحرهایت بوی مهر می دهند و غروب هایت دل را می گشاید .

ماهی که شرافتت را از حریم هایت داری و در قلب خویش دو نام مبارک را نگاه داشته ای تا سفره ات کریمانه تر و عاشقانه تر شود.

کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع) سفره دار مهربانی که نیمه رمضان با آمدنش مهربان می شود و ” علی ” نام عزیزی که شب های قدر ما به قدرت او مقدر می شود . فرق شکافته ای که هر سال ، ما اشک در چشم ، وقتی قرار است تقدیر سالیانمان را رقم زنند به نام او قرآن به سر می گیریم و رزق یک ساله خود را این گونه طلب می کنیم : الهی ! بعلیٍ ، بعلیٍ ، بعلیٍ …

سلام ماه مهربانی که تولد روح ما هر سال از تو آغاز می شود .

سلام ماه بلندی که رستاخیز قلب مرده ما در پس یک سال گناه و محرومیت هستی .

سلام ماه عزیزی که دل ما را از زمین تا اوج آسمان بالا می بری و ریزه خوار بارگاه قدس رب العالمین می نمایی .

خوش آمدی ماه خدا!

من می ترسم از آن شبی که از تو وداع کنم وهنوز شامل عفو پروردگار نشده باشم .

می ترسم از آن که آخرین شبت هم بر من بگذرد و لایق درک تو نشده باشم.

دلهره دارم از اینکه بدترین هایت را هم در این ماه هدایت کنی و من در زمره آنان قرار نگرفته باشم .

می ترسم از اینکه حتی در این ماهی که دست و پای شیطان بسته است ، من به عادت گذشته ام ، راه شیطان را در پیش گیرم .

نگرانم از اینکه گرسنگی هایی که آن همه نور در پس آن نهفته است برای من جز تاریکی محروم ماندن بهره ای نداشته باشد.

اما امید بسته ام به تو که این ماه را برای رهایی من از آتش آورده ای .

سپاس می گویم تو را که این بنده ات را با تمام کاستی ها به این دروازه ی نور کشانده ای و شکر گزار توام که بنده ی فرار ی را بر سر سفره ات خوانده ای.

” بِسمِ اللهِ اللٌهُمَ لَکَ صُمنا وَ عَلی رِزقِکَ اَفطَرنا فَتَقَبّل مِنٌا اِنّکَ اَنتَ السّمیعُ العَلیمُ . “

التماس دعا