بسياري از پدران و مادران تربيت را به پند و اندرز و امر و نهي مي دانند و گمان مي كنند كه فقط هنگامي كه با فرزندان خود صحبت مي كنند وايشان را امر و نهي مي كنند مشغول تربيت هستند.
اما والدين بايد بدانند كه كودكان از همان ابتدا به خودي خود مراقب حركات و سكنات والدين خود هستند. اعصاب و مغز حساس و ظريف كودك از همان آغاز مانند يك دستگاه دقيق فيلمبرداري از تمام حوادث فيلم مي گيرد و به اين وسيله ساخته مي شود و پرورش مي يابد.
يك كودك پنج ساله تقريباً ساخته شده است و شكل گرفته و آنچه بايد بشود شده است و تربيتهاي بعدي بسيار دشوار و كم اثر خواهد بود.
كودك يك مقلد كامل است به اعمال و اخلاق پدر و مادر و ساير معاشرين نگاه مي كند و اعمال آنها را معيار خوبي يا بدي قرار مي دهد و از آنها سرمشق مي گيرد. كودك وجود بي شكل خود را با الگوي پدر و مادر تطبيق مي دهد. به كردارها مي نگرد و به گفتار و پند و اندرز چندان توجهي نشان نمي دهد و اگر كردار با گفتار مطابق نبود، كردار را ترجيح مي دهد.