پيام جزء 9قران  (گوساله سامري= حلول خداوند در اشيا )

در تفسير آيه و واعدانا موسي ثلاثين ليله….ثم اتخذتم الجل من بعده

در تفسير امام عسگري(ع) آمده است كه .. چون خداوند ماندن موسي در كوه طور تمديد كرد از سي روز به

چهل روز و موسي روزه مي گرفت سامري افراد ضعيف بني اسرائيل را گفت كه موسي خدا را نديده است

خداوند خودش بي واسطه نزد شما آمده است و در گوساله اي كه از طلا ساخته بود در آمده است (حلول

كرده است و در توجيه آن گفت همانطور كه در درخت حلول كرده بود و با موسي حرف زد ه بود.از طرفي

سامريدم گوساله را به ديوار متصل كرده بود و زمين را سوراخ كرده و شخصي از ياران خود را گذاشته كه از

طريق دم گوساله با مردم حرف مي زد و مردم خيال مي كردند خداست.ششصد هزار نفري گمرا شدند و 12 هزار نفر گوساله پرست نشدندحضرت موسي آمدند ناراحت شدند و فتند خدا منزه است از اين كه گوساله و درخت بر او احاطه كنند..و به امر خداوند دستور آمد توبه آنان كشتن افراد مومن 12 هزار نفر افراد گوساله پرست است. و اگر كشته ند توبه آنان است و به بهشت مي روند و منادي ندا كرد لعنت بر كسي كه دست و پايي تكان دهد تا كشته شود.

به‌طور سنتي، مادرها وظيفه آموزش كودك را برعهده دارند اما گاهي پدر‌ها هم دوست دارند در اين امر دخالت داشته باشند. به غير از آموزش‌هاي شخصيتي كه در بالا گفته شد، بعضي رفتارها و كارهاي كوچك‌تر و به ظاهر كم اهميت‌تري هم وجود دارند كه كودك بايد به‌تدريج آن‌ها را از كسي ياد بگيرد. زمان استراحت و خواب، نوع غذا خوردن، بازي كردن، حرف زدن و چيزهايي از اين قبيل، مسائل روزمره‌اي هستند كه كودك در سال‌هاي اول زندگي بايد ياد بگيرد. محققان در يك تحقيق با بررسي روي 112 خانواده كه كودكاني در سنين قبل از مدرسه داشتند به نتايج جالبي دست يافتند. آن‌ها مشاهده كردند در خانه‌هايي كه پدر با كودك بيشتر بازي مي‌كند و ارتباطش با كودك در زمينه بازي‌هاي فكري، ورزش كردن، دويدن و محبت كردن است، والدين با هم همكاري مناسب‌تري در تربيت كودك دارند و مادر راحت‌تر مي‌تواند به كودك آموزش‌هاي لازم را بدهد. در اين خانواده‌ها اغلب اختلاف كمتري هم در زمينه تربيت كودك وجود دارد. در نقطه مقابل، در خانه‌هايي كه پدر سعي دارد در آموزش كارهايي مانند مراقبت‌هاي روزمره مثل حمام كردن و استفاده از دست‌شويي، مسواك كردن، آماده‌كردن غذا و چيزهايي از اين قبيل دخالت كند، بعد از يك‌سال از نخستين مشاهده محققان، اختلاف‌هاي بيشتري بين والدين در زمينه تربيت كودك به‌وجود آمده است. در اين خانواده‌ها والدين بيشتر از هم در زمينه تربيت كودك ايراد مي‌گيرند و نحوه آموزش‌هاي يكديگر را زير سوال مي‌برند. مخالفت‌هاي والدين در موضوعات مختلف رفتاري در اين خانواده‌ها آشكار‌تر و حتي گاه به‌صورت جرو‌بحث‌هايي در حضور كودك هم مشاهده شد؛ موضوعي كه به‌نظر كارشناسان كاملا بر تربيت كودك تاثير منفي خواهد گذاشت.

در 2سال اول زندگي، كودك كاملا به مادر وابسته است؛ نيازهاي كودك فقط توسط مادر برآورده مي‌شود و پدر‌ها معمولا تنها شاهد بزرگ‌شدن كودك هستند و نهايت مسئوليت و كمك‌شان، در ارتباط با كارهاي كودك، به‌طور غيرمستقيم و از طريق توجه به مادر و كمك‌كردن به او خواهد بود. با بزرگ‌تر‌شدن كودك و رشد شناختي و شخصيتي او اما نياز ديگري هم به نياز‌هاي ابتدايي او اضافه مي‌شود؛ نياز به تربيت و آموزش از ساده‌ترين رفتارها مانند استفاده از دستشويي گرفته تا حرف زدن و بازي كردن.

در جامعه مدرن امروزي، عملا بعد از رسيدن كودك به سن مدرسه و ارتباط با ديگر همسالان، كودك بسياري از آموزش‌ها را از معلمان، مدرسه، همسالان و حتي رسانه‌هايي مانند تلويزيون ياد مي‌گيرد اما تا قبل از مدرسه، كودكي كه تنها با والدين خود ارتباط دارد هم نياز به آموزش و تربيت دارد اما واقعا وظيفه اصلي تربيت كودك برعهده كيست؟

تربيت و پرورش يك كودك، شايد مهم‌ترين و سخت‌ترين وظيفه‌اي‌ باشد كه كسي در زندگي برعهده خواهد داشت. نظريات روان‌شناسان مشهوري مانند فرويد و بندورا كه بر تاثير آموزش‌هاي دوران كودكي در شكل‌گيري شخصيت بزرگسالي كودك تاكيد دارند، اهميت نقش والدين را نشان مي‌دهد. بندورا معتقد است رفتار و شخصيت آدمي اكتسابي است يعني بر اثر يادگيري شكل مي‌گيرد. فرويد پا را از اين هم فراتر مي‌گذارد و مي‌گويد تنها تجارب چند سال اول زندگي كوك شخصيت او را شكل مي‌دهد و كودك در سال‌هاي اول تنها در كنار پدر و مادر است.

والدين نخستين الگوهاي رفتاري هستند كه كودك با آن‌ها مواجه است و در بين بقيه افرادي كه در كنار كودك قرار دارند، والدين تاثيرگذارترين هستند. از همان سال‌هاي ابتدايي زندگي، كودك مفاهيمي مانند مهرباني، احترام، دوست داشتن، دروغ، خشم و بقيه خصوصيات شخصيتي را از والدين خود الگو مي‌گيرد. او بسياري از اين‌ها را به‌طور ناخودآگاه و حتي بدون تلاش والدين از آن‌ها و از رفتارهاي آن‌ها كسب مي‌كند به همين دليل والدين بايد كاملا نسبت به رفتار‌هاي خود در قبال كودك هشيار باشند.

روان‌شناسان توصيه مي‌كنند كه بهتر است والدين حتي قبل از بچه‌دار شدن با هم در مورد رفتارها و انتظارات‌شان در قبال كودك حرف بزنند و از نوع والدگري يكديگر اطلاع داشته باشند. پدر بايد بداند مادر چه انتظاري از كودكش خواهد داشت و چه رفتاري را براي كودكش مناسب مي‌داند. متخصصان مي‌گويند والدين بايد به يك نقطه مشترك در تربيت كودك برسند و اين كار با حرف زدن و همچنين مشاهده نمونه‌هاي ديگر،  بحث‌كردن در مورد مسائل مختلف تربيت كودك و مشكلاتي كه ممكن است در مسير آموزش كودك اتفاق بيفتد‌، شكل مي‌گيرد اما مهم‌ترين نكته‌اي‌ كه والدين بايد در مورد آن به توافق برسند، انضباطي است كه كودك در چهارچوب آن قرار خواهد گرفت. رفتار‌هاي كودك بايد حد و مرز مشخصي داشته باشد، بايد كسي باشد كه به كودك درست يا غلط بودن هر رفتاري را آموزش دهد و درصورتي كه والدين در اين مورد با يكديگر توافق نداشته باشند، كودك دچار سردرگمي خواهد شد. شكل دادن يك چهارچوب رفتاري براي كودك به او كمك مي‌كند كه ياد بگيرد بعدها در اجتماع چطور رفتار كند.

رمضان از مصدر «رمض» به مفهوم شدت گرما و تابش آفتاب بر رمل… معنا شده است. انتخاب چنين واژه‌اي به راستي از دقت نظر و لطافت خاصي برخوردار است چرا که سخن از گداخته شدن است و شايد به تعبيري دگرگون شدن در زير آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بي امانش، زيرا که رمضان ماه تحمل شدائد و عطش است.

نگوييم؛ رمضان آمد بگوييم ماه رمضان آمد

رمضان اسمي از اسماء الهي است و نبايد آن را به تنهايي ذکر کرد مثلا ً بگوييم رمضان آمد يا رفت، بلکه بايد گفت ماه رمضان آمد، يعني ماه را بايد به اسم اضافه كرد. در اين زمينه هشام بن سالم از حضرت امام محمد باقر (ع) نقل روايت مي‌كند و مي‌گويد: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابي جعفر امام باقر (ع) بوديم، پس سخن از رمضان به ميان آورديم. امام عليه السلام فرمود: نگوييد اين است رمضان و نگوييد رمضان رفت و يا آمد، زيرا رمضان نامي از اسماء الله است که نمي‌رود و نمي‌آيد که شيء زائل و نابود شدني مي‌رود و مي‌آيد، بلکه بگوييد ماه رمضان، پس ماه را اضافه کنيد در تلفظ به اسم، که اسم، اسم الله مي‌باشد، و ماه رمضان ماهي است که قرآن در او نازل شده است و خداوند آن را «مثل» و «عيد» قرار داده است همچنانکه پروردگار بزرگ، عيسي بن مريم (س) را براي بني اسرائيل مثل قرار داده است، و از حضرت علي بن ابي طالب (ع) روايت شده که حضرت فرمود: شما به راستي نمي‌دانيد که رمضان چيست (و چه فضائلي در او نهفته است!)

هدف ما از روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان علاوه بر اجر معنوی آن، بهره بردن از منافع جسمانی و روانی این ماه مبارک است. البته ماه رمضان امسال به دلیل مصادف شدن با روزهای گرم و طولانی تابستان دارای حساسیت و تحمل بیشتری است اما با یک برنامه تغذیه ای درست هنگام افطار و سحر می توانیم بدون هیچگونه مشکلی از مزایای آن بهره ببریم و به مشکلاتی مانند ضعف بدنی، افت فشار، تشنگی و گرسنگی نیز دچار نشویم.

رعایت راهکارهای ساده تغذیه ای در افطار و سحر می تواند روزه داران را به منظور دریافت منافع بدنی و تسهیل بهره مندی از مزایای روحانی این ماه مبارک یاری کند زیرا یک فرد بیمار به درستی نمی تواند از برکات ماه رمضان فیض ببرد.

1) برای اینکه کمتر هنگام روزه داری تشنه شوید بهتر است در برنامه غذایی سحری از خوردن غذاهایی مثل انواع کوکو، بادمجان، سویس و کالباس، سس مایونز و سیر و پیاز و همچنین غذاهای چرب و پرنمک که سبب تشنگی زیاد در طول روز می شود پرهیز کنید.

2) سعی کنید از غذاهای آب پز شده و خورشت های آبدار و کم نمک استفاده کنید.

3) خوردن مواد  شیرین مانند زولبیا و بامیه هنگام سحر سبب افت سریع قند خون و احساس گرسنگی در طول روز می شود.

4) بعد از خوردن سحری، بهتر است هنگام مسواک زدن برای کاهش تشنگی و خشکی دهان، از حجم کمتری خمیر دندان استفاده کنید.

5) سعی کنید در ماه رمضان میوه های آب دار و سبزیجات بیشتری مصرف کنید تا در طول روز دچار تشنگی نشوید.

6) بهتر است هنگام افطار از مخلوط آبلیموی تازه با آب یا چای کمرنگ یا شربت خاکشیر به جای قهوه و چای پر رنگ استفاده کنید.

7) خوردن 8 تا 12 لیوان آب از افطار تا هنگام سحر سبب می شود تا شما در طول روز کمتر دچار تشنگی شوید.

8) برای اینکه بعد از خوردن افطار و سحری دچار سوزش معده و ترش کردن نشوید بهتر است از غذاهای سبک و کم چرب استفاده کنید. در ضمن مایعات را پس از اتمام غذا بخورید و بلافاصله بعد از خوردن سحری به رختخواب نروید.

9) بهتر است افطار خود را با یک استکان آب ولرم یا یک فنجان شیر و عسل باز کنید و از خوردن غذا و شیرینی جات فراوان هنگام افطار بپرهیزید تا دچار سنگینی و مشکلات معده نشوید.

10) سعی کنید وعده های غذایی مانند پلو و خورشت را دو ساعت بعد از افطار میل کنید تا هضم آن آسان باشد.

11) برای جلوگیری از بروز یبوست و مشکلات روده، بعد از خوردن افطار آلو و انجیر خیس شده و میوه هایی همچون گلابی، هلو و هندوانه میل کنید.

12) ورزش سبک و پیاده روی بعد از افطار به هضم غذا و جلوگیری از یبوست کمک زیادی می کند.

13) وعده سحری را به هیچ عنوان حذف نکنید زیرا ادامه دادن به این روال در طول ماه رمضان سبب افت بدنی و تحلیل عضلانی خواهد شد.

14) نان و پنیر کم نمک با سبزی یا گردو با یک لیوان شیر از بهترین خوردنی ها برای سحر محسوب می شود زیرا علاوه بر حجم سبک دارای قوت بسیار است.

15) برای اینکه در طول روز کمتر تشنه شوید بهتر است علاوه بر خوردن آب فراوان در فاصله افطار تا سحر، از کربوهیدرات هایی همچون نان و غلات و ماکارونی سبوس دار در وعده افطار و سحر استفاده کنید. این مواد سبب می شود گلیکوژن بدن در حد نرمال حفظ شده و فرد کمتر دچار تشنگی شود.