شرح حدیث از حضرت امام جعفرصادق علیه‌السلام توسط حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ابتدای جلسه درس خارج فقه ِ بیست و هفتم دی‌ماه 89 (دوازدهم صفر 1432).

فى الکافى، عن الصّادق (علیه‌السّلام)، قال: «انّ اللَّه تعالى لیحفظ من یحفظ صدیقه»؛ [حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام فرمودند:] خداى متعال حفظ میکند آن کسى را که رفیق خود را حفظ کند. [البته] مراد، حفظ جسمانى نیست فقط - حالا آن هم یکى از مصادیقش ممکن است باشد - یعنى آبروى او را حفظ کند، شخصیت او را حفظ کند، جهات او را حفظ کند [و] مراعات کند. خدا یک چنین کسى را حفظ میکند. این پیوندهاى برادرى و رفاقت و انس و اخوت، در اسلام اینقدر اهمیت دارد. شما ملاحظه‌ى رفیقتان را میکنید، او را حفظ میکنید، خداى متعال در پاداش این عمل، شما را حفظ میکند. البته حفظ کردن رفیق معناش این نیست که انسان از گناه او، از خطاى او دفاع کند؛ کما اینکه در این کارهاى حزبى و جناحى و خطى و این چیزها معمول است که اگر خطائى هم از کسى سر بزند، چون با آنها هم‌جبهه است، هم‌خط است، هم‌حزب است، هم‌گروه است، باید بایستند پایش دفاع کنند؛ نه، این مراد نیست؛ این حفظ او نیست؛ این در واقع مخذول کردن او، بدبخت کردن اوست و خود؛ بلکه مراد، حفظ آبروى مؤمنى است که برادرى ایمانى با انسان دارد. جامع، برادرى ایمانى است.

عبد الرحمن بن کثیر می‌گوید:خدمت امام صادق (علیه‌السلام) نشسته بودم که مهزم داخل شد و عرض کرد:«قربانت گردم! به من خبر دهید این امری که در انتظارش هستیم کی واقع می‌شود؟» امام (علیه‌السلام) فرمود: «ای مهزم! دروغ گفتند وقت گذاران وهلاک شدند شتاب کنندگان و نجات یافتند تسلیم شدگان.»(1)

یکی از آفت‌های فرهنگ انتظار عجله کردنه یعنی طلب کردن ظهور قبل از رسیدن وقت اون که در اصطلاح به اون استعجال ظهور هم گفته میشه.
توی فرهنگ صحیح مهدویت یه انسان منتظر، همیشه ظهور امام غائبش رو از خدا می‌خواد و برای تعجیل در امر فرج امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) دعا می‌کنه. امّا هیچ وقت عجله نمی‌کنه و هر چقدر غیبت امام طولانی بشه صبر می‌کنه، برای اینکه عاشقانه منتظر ظهور مولای خودشه ولی در برابر خواست خدای متعال تسلیم محضه و از طرف دیگه سعی می‌کنه به عنوان یه انسان منتظر زمینه‌های لازم برای ظهور رو فراهم کنه.

شاید این سوال پیش بیاد که چرا عجله کردن در امر ظهور خوب نیست؟ جوابش اینه که به دنبال این شتابزدگی در انسان منتظر روحیه ناامیدی به وجود میاد و از طرفی انسان آرامش و صبوری خودش رو از دست میده و حالت تسلیم بودنش به شکایت و گله‌مندی تبدیل میشه و نه تنها خودش رو به این حالت گرفتار می‌کنه حتی دیگران رو هم به این بیماری دچار می‌کنه و متاسفانه این بیماری (استعجال ظهور) تا جایی می‌رسه که منجر به انکار امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) می‌شه.

در پایان به این نکته اشاره می‌کنم که منشأ استعجال ظهور اینه که فرد عجول نمی‌دونه ظهور از سنت‌های الهیه و مثل همه سنت‌ها باید بعد از به وجود اومدن همه شرایط و زمینه‌ها انجام ‌بگیره.
پس طلب استعجالی منفیه چون موضوع طلب خودمونیم و طلبی صحیحه که به صورت استدعایی تحقق پیدا کنه چون محورش خدای متعاله.

پی نوشت:
1. «عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ كَثِیرٍ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام) إِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ مِهْزَمٌ فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَخْبِرْنِی عَنْ هَذَا الْأَمْرِ الَّذِی نَنْتَظِرُ مَتَى هُوَ فَقَالَ یَا مِهْزَمُ كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ وَ هَلَكَ الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ نَجَا الْمُسَلِّمُون‏» کافی، ج1، ص368

باران تندتند به پنجره ی اتاقم می خورد ؛ و آسمان هرازگاهی با غرشش احساس وجود می کند و دوباره به دنیا آمدنش را نوید می دهد. ابرها در دوردست متراکم هستند ، دیگر در آسمان گوی زرین و منور را که هر صبحگاه با پرتوهای ملایمش ، مرا از بستر بلند می کند ، نمی بینم . نسیمی که در هوا متراکم شده است بوی بهشتی دارد.

بقیه ا… ، امروز جمعه است ، روز موعود ، روز فرا رسیدن ، از راه رسیدن و دل های هزاران عاشق را مزین کردن ، آرزوی هر پیر و جوانی ، خرد و کلان ، دیدن چهره ی نازنین توست . ای کاش می شد ، همچون پرستو های عاشق ، در دل تاریک شب پرواز کرد ، ای کاش می شد در کویر سینه ها آلاله ها را کاشت و درمیان شوق هستی با دل های دیوانه ساخت و ای کاش می شد مهربانی را به قدر ارزانی در میان عاشقان زندگی ، از ورای ابرهای تیرگی ، بر فراز خانه ها پرواز داد.

مهربانم ! امروز روزی است که باید اندوخته های قلب و روحم را به تو ابراز کنم و تو سخاوت کنی و از لغزش های من چشم بپوشی و در برابر من قدری بیشتر ایثار کنی . همین امروز باید که در ترنم تحسین و همدردی بر زبان جاری ساخت . میدانی ؟ بزرگی و شأن انسان در بزرگی و شأن حقیقتی است که بر زبان می آورد ، در بینش و درکی است که بدان دست می یابد و در یاری و مساعدتی است که بر زبان می آورد . من در خیال مقصودی را می جویم که دستهای مهربان تو می تواند مرا در راه رسیدن به مقصود یاری کند. من بر این باورم که در جهانی چنین دردمند و بی ترحم که مهربانی و عشق را بهایی نیست می توان واژه ها را به کمک گرفت و دردهای مانده در دل را که به عظمت روح لطیف من و به سنگینی غم های ناگفته ی ماست ، بیان کرد.

در سراشیبی که نامش زندگی است با همه ی بیگانگی ها راه می روم ، و در سکوت سد و غمگین زمان ، بی هدف ، بی یار و یاور می روم . من می روم تا بلکه در دشتی بزرگ ، آنچه را که گم کرده ام باز یابم .

در اندیشه ی کودک فلسطینی ام که دیروز در میان هیاهو و غلغله ی سرزمین اشغالشده اش جان می سپارد.حال اگر من می توانستم این جهان را از پلیدی پاک می کردم و ستم وظلم ها را و اندیشه های بد را به یکجا خاک میکردم. اگر می توانستم این جهان را از دو رنگی پاک می کردم و صدای ناله ی طفلان بیکس را در میان خنده های ظالمان خاموش می کردم . می توانستم ، گریه ها را ، ناله ها را ، ضجه ها را به یکباره در میان دشت ها خاموش می کردم .

امام من ! مولای من ! وقتی بغض ناباور درد در حنجره ام زندانی است ، وقتی واژه ها در پستوی خاطرات گرد گرفته اند ، وقتی زبانم از تکرار کلام عاجز است ، وقتی می توانم با چشمانم سخن بگویم ، به کلام احتیاج نیست. وقتی نگاه من با نگاه تو آشناست ، زبان احتیاج نیست . پس چشمانم را به تو می سپارم تا در وسعت روشن نگاهت ، خاطرات سبز جوانی و کودکی ام را مرور کنم .

السلام علیک یا ابا صالح المهدی (عج)

بسم الله االرحمن الرحیم

السلام علیک یا ابا صالح المهدی (عج)

سلام بر مولایم و آقایم که هر آنچه را طلب می کنم

نزد او می یابم

آقایی که به امید آمدنش لحظه لحظه زندگیم را سپری می کنم .

مولا جان بگذار

با زبانی ……………….

با شما درد دلی کوتاه داشته باشم .

مولایم زمانه بد نامرد شده است

و همه چیز را با خود به کام مرگ می کشاند

اگر امید به انتظار فرجت نبود شاید هزاران بار از خداوند

آرزوی مرگ می کردم چه بد شده ایم که شما را فراموش کرده ایم

چنان سرمان را چون کبک زیر برف فرو برده ایم که

انگار نه انگار مولایمان در پس غیبت است و ما را

به دعا برای فرجش خوانده است و اعمالی را که ما هر

روز از شما دورتر می کند را نمی بینیم و فقط به زندگی

پر زرق و برق دنیا دل بسته ایم فراموش کرده ایم

که مردی از جنس نور ، از جنس بهار هر روز

ما را به خاطر گناهانی که انجام می دهیم دعا می کند

و هر هفته که اعمالمان را می نگرد اشک از دیدگانش فرو می ریزد .

اما باز تمام خوبی ها را که از پدران پاکش به ارث برده است

مانع از نفرین برای ما می شود و برای ما از خداوند

استغفار گناهانمان را می خواهد که شاید ما به خود بیایم .

آقا جان نمی دانم هر روز را که به شب می رسانم چه می کنم

و چه عملی را انجام می دهم که از چشم خود پنهان ، اما

به چشم شما آشکار است اما آقا جان هرچه هستم خوب یا بد

شیعه و منتظر شما می باشم کمکم کن

مرا از دریای خروشان بی تفاوتی و بی احساسی و گنهکاری بیرون کش

و مرا به ساحل امن انتظار راهنمایی و آن را به فرج متصل کن

مولایم تنها خواسته ای که از شما دارم این است

مرا از منتظرانی قرار ده که شما را از ته وجودم بخوانم و منتظر حقیقی باشم .

منتظری که قلب و روح و وجودش فقط با آمدن شما

بهاری می شود و جان می گیرد .

شما که بیایید دیگر رهبرمان تنها نخواهد ماند ، شما که بیایید

دیگر هیچ مستمندی نخواهد بود ، دیگر هیچ مظلومی

زیر سلطه ظالمان نخواهد بود ، دیگر دنیا در جنگ و آوارگی نخواهد بود

دیگر اشکی از چشم یتیمی نخواهد چکید ، دیگر هیچ خانه ای

بر سر کسی آوار نخواهد شد ،

دیگر زخم زبان نامردان زمان شیعه را نمی رنجاند

دیگر نا آرامی ها به آرامش ابدی تبدیل خواهد شد ، دیگر خارهای بیابان

جای خود را به شکوفه های بهاری خواهند داد .

پس مولا جان منتظرت می مانم و برای فرجت دعا می کنم

اما آقا جان خودت ازپروردگار بخواه و در فرجت تعجیل فرما .

نکند زمانی بیایی که من در زیر خروارها خاک

ندای أنا المهدی شما را بشنوم .

” به امید آن روز”

1- دفاع از حریم تشیع

گام اول برای دفاع، دانستن است. ما باید مکتبمان را بشناسیم. ببینیم دقیقا چه می‌گوید؟ از پیروان خود چه می‌خواهد؟ دیدگاهش نسبت به پیروان خود و سایر ادیان چیست؟ چه اهدافی را مد نظر دارد؟ و …ما باید دفاع جانانه‌ای از مکتب‌مان در مقابل کسانی که به آن حمله می‌کنند داشته باشیم.

منابع شناخت ما از مکتب‌مان عبارتند از: 1- قرآن 2- حدیث 3- اهل بیت(ع). ما دو مورد اول را داریم اما درباره مورد سوم باید سراغ کسانی برویم که از امام(ع) بیشترین انتفاع را برده اند و می‌برند.

یک سئوال: گذشتگان ما چقدر توانستند از حریم تشیع دفاع کنند؟ (جواب با خود شما)

تجربه‌های دیگران را در این دفاع بدانیم، ببینیم در کجا خطا کردند تا ما دوباره مرتکب آن نشویم.

2- آستین بالا بزنیم و ضعف‌های جبهه خودی را جبران کنیم.

ما همگی انسان هستیم. یکی از مواردی که هر انسانی آن را دارد ضعف و نقص است. اما چه کسی باید دست ضعیف را بگیرد؟ واضح است آن کسی که قوی است یا کسی که آن ضعف را ندارد. ما بارها و در جاهای مختلف و در موارد متعددی دیده‌ایم که افراد همدیگر را به خاطر ضعفشان محکوم می‌کنند. از مهمترین موارد در زندگی خانوادگی است که زن و شوهر پیوسته همدیگر را محکوم می‌کنند. با این مقدمه می‌توانیم بگوییم که در جبهه خودی ما ضعف داریم. از سوی دیگر دشمنان قوی و نامردی هم داریم. آیا باید به ضعفهای هم بپردازیم و با بوجود آوردن اختلاف دشمن را شاد کنیم؟ به نظر شما راه حل چیست؟بیاییم سعی کنیم، تلاش کنیم تا ضعف ها بر طرف شود. لازمه این سعی و تلاش این است که همه را از خود بدانیم همه را دوست داشته باشیم و نسبت به همه احساس مسئولیت کنیم.

3- دشمن درباره آخرالزمان برنامه دارد اما امام زمان(عج) در اجتماعات ما به عنوان یک برنامه مطرح نیست بلکه به عنوان یک اعتقاد و حس و حال مطرح است.

((ما در آستانه آخر الزمان هستیم)) این جمله را نه تنها علمای بزرگ شیعه همچون آیت الله العظمی بهجت مطرح می‌کنند بلکه تمام ادیان هم نسبت به آن اتفاق نظر دارند.در ماجرای آخر الزمان دشمن خیلی از ما جلوتر است. آنها سالهای زیادی فکر کردند، تحقیق کردند. بعد آن فکر را به یک برنامه تبدیل کردند و حالا هم دارند به آن عمل می‌کنند. تمام آن‌چیزی که امروز در لبنان، فلسطین، عراق و سوریه و … در حال جریان است در راستای برنامه ریزی دشمنان برای آخرالزمان است.اما ما چطور با آخرالزمان رفتار می کنیم؟ امروز هر کس درباره آخر الزمان صحبت کند برای دیگران عجیب است. شما در تلویزیون و رادیو نگاه کنید. امام زمان(عج) تنها به دعای ندبه و نیمه شعبان و … محدود می شوند و دیگر از ایشان خبری نیست. درباره آخرالزمان هم هیچ خبری نیست. آقای شفیعی سروستانی در انتقاد به این ماجرا در برنامه پایان دوران این چنین مطرح کردند که: امام زمان (عج) به منزله حیات خلوت و اندرونی خانه ماست.آری هیچکدام از ما حاضر نیستیم که فراتر از این برویم. اما دوستان، ما باید آخرالزمان را پیوسته مد نظر داشته، آن را خوب بشناسیم، به آن فکر کنیم و آن را به برنامه تبدیل کرده و در عمل به کار گیریم. جای تاسف است که امام(ع) و آخر الزمان برای بسیاری از شیعیان تنها یک اعتقاد است و حتی به برنامه هم تبدیل نشده است.

ما باید آستین بالا بزنیم و شروع کنیم به اینکه اعتقادات صحیح نسبت به اهل بیت(ع) و نسبت به امام زمان (عج) و نسبت به آخرالزمان داشته باشیم و آن را در جامعه گسترش دهیم.