عبد الرحمن بن کثیر می‌گوید:خدمت امام صادق (علیه‌السلام) نشسته بودم که مهزم داخل شد و عرض کرد:«قربانت گردم! به من خبر دهید این امری که در انتظارش هستیم کی واقع می‌شود؟» امام (علیه‌السلام) فرمود: «ای مهزم! دروغ گفتند وقت گذاران وهلاک شدند شتاب کنندگان و نجات یافتند تسلیم شدگان.»(1)

یکی از آفت‌های فرهنگ انتظار عجله کردنه یعنی طلب کردن ظهور قبل از رسیدن وقت اون که در اصطلاح به اون استعجال ظهور هم گفته میشه.
توی فرهنگ صحیح مهدویت یه انسان منتظر، همیشه ظهور امام غائبش رو از خدا می‌خواد و برای تعجیل در امر فرج امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) دعا می‌کنه. امّا هیچ وقت عجله نمی‌کنه و هر چقدر غیبت امام طولانی بشه صبر می‌کنه، برای اینکه عاشقانه منتظر ظهور مولای خودشه ولی در برابر خواست خدای متعال تسلیم محضه و از طرف دیگه سعی می‌کنه به عنوان یه انسان منتظر زمینه‌های لازم برای ظهور رو فراهم کنه.

شاید این سوال پیش بیاد که چرا عجله کردن در امر ظهور خوب نیست؟ جوابش اینه که به دنبال این شتابزدگی در انسان منتظر روحیه ناامیدی به وجود میاد و از طرفی انسان آرامش و صبوری خودش رو از دست میده و حالت تسلیم بودنش به شکایت و گله‌مندی تبدیل میشه و نه تنها خودش رو به این حالت گرفتار می‌کنه حتی دیگران رو هم به این بیماری دچار می‌کنه و متاسفانه این بیماری (استعجال ظهور) تا جایی می‌رسه که منجر به انکار امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) می‌شه.

در پایان به این نکته اشاره می‌کنم که منشأ استعجال ظهور اینه که فرد عجول نمی‌دونه ظهور از سنت‌های الهیه و مثل همه سنت‌ها باید بعد از به وجود اومدن همه شرایط و زمینه‌ها انجام ‌بگیره.
پس طلب استعجالی منفیه چون موضوع طلب خودمونیم و طلبی صحیحه که به صورت استدعایی تحقق پیدا کنه چون محورش خدای متعاله.

پی نوشت:
1. «عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ كَثِیرٍ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام) إِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ مِهْزَمٌ فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَخْبِرْنِی عَنْ هَذَا الْأَمْرِ الَّذِی نَنْتَظِرُ مَتَى هُوَ فَقَالَ یَا مِهْزَمُ كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ وَ هَلَكَ الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ نَجَا الْمُسَلِّمُون‏» کافی، ج1، ص368