امروز به یاد سبط اکبر رسول خدا، امام حسن مجتبی علیه‏السلام و آن همه مصیبت و اندوه و درد و رنج و مظلومیت جانکاه، چشمان تمامی دوستدارانِ حتّی و عاشقان معنویّت و شیفتگان ولایت علوی می‏گرید. در آخرین روزهای ماه صفر واقعه جانگداز شهادتش، طراوت و شادابی همه بوستان‏های جهان را به خزان کشید. شقایق با داغ از زمین می‏روید و لاله، رنگِ خون مطهر او را بر چهره دارد. بنفشه از اندوه او سر به گریبان است و چشم نرگس به یاد او نگران است. اگر ابر می‏بارد غربت او را می‏گرید و اگر رعد می‏غرّد، حماسه‏های حیات جاودانه او را فریاد می‏زند. هر صخره استوار نشان از عزم راسخ او دارد و هر قلّه سترگِ کوهسار از همّت بلند او سخن می‏گوید.