دیو خشم

                   کور می کند

                                        چشم را

   دیو آز

               تشنه می دارد

                                       جگر را

  مار کینه

                 نیش می زند

                                       دل را

  من

         خود را

                       رها کرده ام

                                            میان بازوان خدا

   در آرامش هم

                          می توان زیست