جاده ها، اندوه رفتنت را از مدینه تا سامرا ضجه می زنند.

دنیا، زانوی غم در بغل، پشت در خانه تو، آینده یتیمی خود را عزادار است.

ناگهان، غروب غم انگیزت، نفس دقایق را می برد.

لحظه ها، سر در گریبانناباوری، حزن و ماتمی جانکاه را مرور می کنند. ……..