تُفّاحة الفردوس

امشب قلمم مینویسدولی دست ودلم میلرزد

31 تیر 1393

امشب قلمم مینویسدولی دست ودلم میلرزد
ضربان قلبم به تب وتاب افتاده
حال وهوای بقیع دوباره رخنه کرده در وجودم
هی با خودم میگویم بقیع به این زیبایی |پس من کی دستم به انجا میرسد
اگر بحث لیاقت باشد تا اخر عمر که هیچ ان دنیاهم به محضرشان نمیرسیم!!!!!!!!!
.
.
.
.
.
.|پدر امد سکوت
||پسرش امد صلح
پسر دیگرش امده تا حماسه بسازد وای بر من که……..
امدند وامدند یکی |پس از دیگری
تا رسید به مولایمان .
مولا میترسم دستم میلرزد ازاینکه چیزی بنویسم که از هوای مظلومیت اجدادت کم کند یااصلادروغ بگویم میترسم.
مولا دستم بگیر بگذار به جای حرف زدن ونوشتن
قدمی بگذارم
لااقل یا علی بگویم
مولا اگر امروز اینجایم میدانم که دستم را گرفت ای
|پس اشتباه مرا به بزرگی خودت ببخش
ودستم را رها نکن که میمیرم.

نظر دهید »

یک یا علی

28 تیر 1393

اگر بخواهیم

می شود و می توانیم

آری

می شود

و می توانیم

هر چه که بخواهیم

انجام دهیم

توانمندی اش را داریم

ای کاش

همیشه این توانمندی را

در راه خدا

صرف کنیم

و کارهایمان را

فقط برای او انجام دهیم

البته این خواستن ها

باید در مسیری باشد

که رضایت خالق باشد

بخواهیم گناه نکنیم

می شود گناه نکنیم

می توانیم گناه نکنیم

آری می شود و می توانیم

به سراغ رذائل نرویم

و به خدا نزدیک تر شویم

فقط یک یا علی می خواهد

بگوییم یا علی و

و کار را شروع کنیم

برای نزدیکی به خداوند

و دوری از گناه

مطمئن مطمئن باشیم

با ترک گناه و نزدیکی به خدا

زندگی متن بهتر از

آن چیزی که الان هست

خواهد شد

بگو یا علی

تا به جنگ نفس و شیطان برویم

که آینده شیرین و خوبی

در انتظارمان است

1 نظر

دل نوشته : مظلوم شهر نامردان.

21 تیر 1393

سلام چراغ روزها و شب‌های مدینه.
سلام سید جوانان اهل بهشت.
مدینه بی‌قرار روزهایی است که چشمانت را به این جهان گشودی و خورشیدی شدی بر تاریکای این عالم.
کوچه‌های مدینه هر روز بی‌قرار شب‌ها و روزهایی هستند که مجتبای آل رسول در دامان علی مرتضی و فاطمه زهرا شادمانی را به خاندان آل الله آورده بود. شبها و روزهایی که رسول مهربانی هم گویی جوانتر و خوشحال تر شده بود.

ای مرد روزهای سخت.
در فتنه‌ها این تو بودی که دل دشمن را از استواری گام‌های فتنه شکنت به لرزه درمی‌آوردی.
شتر جمل به دستِ مرتضایی تو به زانو نشست و فتنه جمل در عظمت ضربت تو درهم شکست.

مظلوم شهر نامردان.
چقدر غریب بودی میان مردمانی که به عدد انگشتان دست یاور تو نبودند. و غریب‌تر میان یارانت که آنان نیز تورا خوارکننده مسلمین می‌خواندند.
زندگی با زنی که زهر بر کام تو ریخت طعمی تلخ بر کامت نهاد اما تو زیباترین صبور و حُسن همه‌ی مجتباهای عالم بودی.
امامت مردمان نااهلی که نه روی خوش داشتند و نه کلام خوش چه بر دلت نهاد؟

از عظمت و شکوه تو همین بس که سالار و علمدار سپاهت حسین علیه السلام است.
تو امام و رهبری بودی برای آن‌که خود امامت تمامی عاشقان زمین را به دست گرفته است.
تو امام عشق بودی ای زیباترین یوسف زهرا(س).

چراغ شب‌های مدینه، روشنای دل زینب و یادگاران کربلا.
تو که چراغ شب‌های مدینه بودی و ستاره‌ی اسمان بی‌فروغ آن، چه غریبانه کنار جدت قرار گرفتی.
ای آقای زیبایی‌ها!
تو که بودی که از داغِ نبودت، حسین علیه‌السلام اشک در چشمانش حلقه زد و گفت:
برادرم! غارت خیمه‌ها و گوشواره‌ها را به یاد می‌آورم اما حسین آن موقع غارت‌زده نیست. غارت زده کنون است که تورا از دست می‌دهم حسن جان.
روزهای اخر از داغ کربلا گفتی و نیزه‌های پیکرت گواهِ کربلایی بودنت شد.

ای بهترین عالم! ای حسن مجتبی!
تورا کریم اهل بیت می‌خوانند. راست هم می‌گویند تو کریم اهل بیتی.
نه فقط گرسنگان را نان و غذا می‌دادی و به سائلان از مال خود می‌بخشیدی.
تو به همه‌ی خوبان عالم و به همه‌ی سروران اهل بهشت هم کریمی.
مزار خاکیت، آسمان بی‌فروغ بقیع، شب‌های بدون زائر و روضه‌خوانت نشان از کرامتِ توست به سید و سالار شهیدان.
شاید!
شاید این فروغ آسمان کربلا و هیاهوی مردمان کربلایی و گنبد و بارگاه دل‌ربای برادر هم…….دست کریم تو را به یادمان بیاورد.

کریم شهر مدینه.
گویی هزاران چراغ سعودی توحید است و یک چراغ بر بالای مزار غریبت برای ما شرک….

اما
تورا از همه‌ی آقایان عالم نیز بیشتر دوست داریم که تو کریم آل الله و حسن مجتبا و یوسف زهرایی.

آقای دل من.
آغاز دلدادگیم؛ آغاز عاشقیم، روز ولادتت بر من و بر همه عاشقانت مبارک.

1 نظر