نكته‏ى  در باب دعا، دعاهاى مأثور است. دعاهايى كه از ائمه رسيده است، بهترين دعاهاست. اولاً خواسته‏هايى در اين دعاها گنجانده شده است كه به ذهن امثال ماها اصلاً خطور نمى‏كند و انسان از زبان ائمه (عليهم‏السّلام) آنها را از خدا طلب مى‏كند. در دعاى ابوحمزه و دعاى افتتاح و دعاى عرفه بهترين مطالبات و خواسته‏ها براى انسان مطرح مى‏شود؛ كه اگر انسان اينها را از خدا بخواهد و بگيرد، مى‏تواند براى او سرمايه باشد. ثانياً در اين دعاها مايه‏هاى خشوع و تضرع وجود دارد. مطلب، با زبان و لحن و بيانى ادا شده است كه دل را خاشع و نرم مى‏كند. با عبارات فصيح و بليغ، عشق و شيفتگى و شوق در اين دعاها موج مى‏زند. انسان بايد اين دعاها را قدر بداند و از آنها استفاده كند.

البته بايد معناى اين دعاها را بفهميم. خوشبختانه الان ترجمه‏هاى خوب وجود دارد و مفاتيح‏الجنان و دعاهاى گوناگون ترجمه شده است. با توجه به ترجمه‏ها، دقت كنند و بخوانند. البته تا آن‏جايى كه ما ديده‏ايم، هيچ ترجمه‏يى نتوانسته زيبايى‏هاى الفاظ اين دعاها را منعكس كند؛ ولى بالاخره مضمون دعا معلوم است. با توجه به اين ترجمه‏ها دعاها را بخوانند. كسانى‏كه مى‏خوانند و با آنها عده‏يى همصدا مى‏شوند، بعضى از فقرات دعا را لااقل ترجمه كنند. البته مرتبه‏ى پايين‏ترش هم اين است كه اگر انسان معناى دعا را نمى‏فهمد، همين‏قدر احساس كند كه با يك زبانِ شيفته‏ى حاكى از سوز دل دارد با خداى متعال حرف مى‏زند.

از بيانات رهبر معظم انقلاب در خطبه هاي نماز جمعه تهران 29/7/1384