حدیث نفس

حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند: «خذوا من أجسادکم فجودوا بها علی أنفسکم (نهج البلاغه ، خطبه 183)؛ از تن هایتان بگیرید و به جان هایتان ببخشید»

این بدن، جسم است و حیات آن با روح است و این مراکز علمی، برای تربیت آن موجود عجیب است. حقیقت شما به همان است و این بدن، مرکوب موقت است. آن حال و این محل است.

گویدش ای مزبله تو کیستی؟                    چند روزی از فروغم زیستی

شما باید قلب و انقلاب پیدا کنید، گاه گاهی بنشینید و یک مقداری در خودتان مطالعه کنید.

درباره مرحوم شیخ جعفر کاشف الغطا نقل است که او گاهی در خانه می نشست و خطاب به خود می گفت: ای شیخ جعفر، تو روزی جعفر و بچه کوچکی بودی و در کوچه ها بازی می کردی، سپس جعفر جوان شدی، بعد از آن شدی شیخ جعفر، بالاخره شیخ العراقیین شدی. مبادا حالت اولیه یادت برود!

شما بزرگواران  که به حوزه آمده اید، گاهی با خودتان چنین حدیث نفس داشته باشید. این  که تو، یک وقتی چیزی نمی فهمیدی، حالا تفسیر قرآن می فهمی. «الم نشرح لک صدرک و وضعنا عنک وزرک»؛ همه گناهانت را قلم کشیدیم.

وقتی که اراده کردی وارد حوزه علمیه شدی و این توفیق نصیبت شد و به قصد تحصیل و سربازی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وارد حوزه شدی، همه گناهانت را قلم کشیدم. به حقیقت سوگند، مجاز نمی گویم و راه به کژی و انحراف نپویم.

باید در حوزه، روحت تغییر پیدا کند و بفهمی که برای سازندگی  خودت آمدی. نگو که آمدم تا فقط درس بخوانم و به فلان جا برسم، بلک افرادی را هم به راه راست هدایت کنم. این کمالات در سایه نشستن نزد دکترهای روح به دست می آید.