تکیه گاه!
آتش “ابراهیم” را نمى سوزاند!
دریا “موسى” را غرق نمی کند!
مادری، کودکش را به دست موجهاى “نیل” می سپارد تا به کاخ دشمنش برسد!
“یوسف” را برادرانش به چاه مى اندازند تا سر از خانه ی عزیز مصر در آورد!
مکرِ زلیخا زندانیش می کند اما عاقبت بر تخت حکومت می نشیند!
از این “قِصَص قرآنى” بیاموز که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند و خدا نخواهد نمی توانند کاری بکنند…..
او که یگانه تکیه گاه من و توست!
پس:
به “تدبیرش” اعتماد کن
به “حکمتش” دل بسپار
به او “توکل” کن
و به سمت او “قدمی بردار” تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی
من جاء بالحسنه فله عشر امثالها و من جاء بالسیئه فلا یجزی الا مثلها و هم لا یظلمون
ترجمه: هرکس با کار خوب به نزد خدا برود خداوند ده برابر به او پاداش می دهد و هرکس بار کار ناپسند به نزد خدا برود خداوند فقط همان یک عمل ناپسند را محاسبه می کند. و به هیچ کس هیچ ظلم و ستمی نخواهد شد.
سوره مبارکه انعام آیه ۱۶۰
