غافلان  گویند : هیچگاه با یک گل نمی گردد بهار

گــــل کرد خــار خــار شب بی قـــراری ام

تا شد هــــــــزار پاره دل از یــک نـــگاه تو

دیــــدم هــــــزار چـــشم در آیینه کاری ام

گر من به شـوق دیدنت از خویش می روم

از خـــویش می روم که تو با خود بیاری ام

بــود ونبود من همه از دست رفتــــه است

باری مــگر تــو دست بـــر آری به یاری ام

کاری به کار غـــــیر نـــدارم کـــه عاقـــبت

مرهم نهاد نام تـــو بــر زخــــم کــــاری ام

تا ساحــــل قـــــرار تــو چــون مــوج بیقرار

با رود رو به سوی تو دارم کـــه جـــاری ام

با ناخــنم به سـنگ نوشتم : بــــــیا بـــــیا

زان پیشــتر کــه پاک شــود یادگــــاری ام