متاسفانه برخی از آمارها نشان می دهند که میزان علاقه مندی کودکان به داشتن اسباب بازی های لمسی نسبت به گذشته کمتر شده و می توان دلیل اصلی این موضوع را افزایش آشنایی کودکان با بازی های دیجیتالی و تبلت ها دانست. این یک خطر جدی است که کودکان امروز توجه زیادی به صفحه های نمایش دارند و ممکن است ساعتهای زیادی از دوران کودکی شان را به تماشای این صفحات بگذرانند.

بسیاری از روانشناسان کودک و کارشناسان امور تربیتی بر این باور هستند که تغییرات رخ داده در فرهنگ بازی بچه ها، نگران کننده است. چرا که بازی های یارانه ای فضایی محدود برای بچه ها ایجاد می کنند که فرصت تحرک و برقراری ارتباط با همسالان را از کودکان می گیرند و به این ترتیب قوه مهمی به نام تخیل را در کودکان به حداقل ممکن می رسانند و به این ترتیب فرصت رشد خلاقیت ها در بچه ها از بین می رود. تصور کنید که والدین به جای در دست داشتن کتاب و خواندن ان برای بچه ها از روی صفحه ای دیجیتالی برای بچه ها قصه بخوانند. آیا صفحات دیجیتالی می توانند همان لطافت و ظرافت صفحات ساده یک کتاب داستان را داشته باشند؟

از طرف دیگر وقتی کودکان به طور دائمی با این ابزارها ارتباط داشته باشند، نوعی رفتار اعتیاد امیز نسبت به بودن با این ابزارها را پیدا می کنند و در صورت عدم حضور این ابزارها به بهانه جویی و پرخاشگری می پردازند.

آنچه مهم است اینکه والدین برای تغییر این شرایط چاره ای بیندیشند و با وقت گذاری بیشتر و بهره گیری از اسباب بازی های متنوع و جذاب، مانعی بر افول ذهن و فکر کودکان خود ایجاد می کنند.

درست است که در عصر ارتباطات زندگی می کنیم اما دلیلی ندارد که خود را تسلیم این فناوری ها کنیم و همه ارکان زندگی خود را به دست تکنولوژی بسپاریم. در همین شرایط هم می توان به بهره گیری درست و اصولی از فناوری ها پرداخت و به آسیب های احتمالی فکر کرد.