نحوه عمل کرد ن در تبلیغ

بعد از این، نوبت به چگونه عمل کردنِ ما مى‌رسد. ما در فلان شهر یا روستا براى تبلیغ وارد مى‌شویم؛ رفتار، نشست و برخاست، معاشرت، نگاه و عبادت ما، دلبستگى یا دلبسته نبودن ما به تنعمات دنیوى و خورد و خواب ما، رساترین تبلیغ یا ضدتبلیغ است؛ درست باشد، تبلیغ است؛ غلط باشد، ضدتبلیغ است. ما در محیط اجتماعى و محیط زندگى چطور مى‌توانیم دل مردم را به منشأ گفتار خودمان مطمئن کنیم و اعتماد آنها را برانگیزیم؛ در حالى که از مذمتِ شهوات دنیوى حرف مى‌زنیم و در عمل خداى نکرده خودمان طور دیگرى عمل مى‌کنیم! از مذمت دل سپردن به پول و حرکت کردن و مجاهدت کردن در راه زیاده‌خواهى‌هاى دنیوى حرف بزنیم؛ اما عمل ما طور دیگرى باشد! چطور چنین چیزى ممکن است اثر بکند؟! یا اثر اصلاً نمى‌کند، یا اثرِ زودگذر مى‌کند، یا اثرى مى‌کند که بعد با کشف واقعیتِ کار ما، درست به ضداثر تبدیل مى‌شود. بنابراین، عمل بسیار مهم است.