به یاد آخرین خلیفه پروردگار
11 اسفند 1390
….امّا پیراهنی خونین در خیمه‌ی او هنوز در اهتزاز است…
یالثارات الحسین … لبیک یا بقیة الله
کذب الوقاتون
اینجا کسی برای تو جا وا نمی کند / این خاک احترام به دریا نمی کند
نامت برای دفع بلا روی طاقچه است / ورنه کسی نگاه به آقا نمی کند . . .
به امید بخشش آقا امام زمان و ظهورش
مولای من! برای آمدنت تنها دو پلکْ، پنجره داریم که هر روز آن را به یادت می گشاییم؛ پنجره هایی رو به حجم کبود اخبار هولناک تجاوز و اسارت؛ اخبار نشخوار کردن هندهای جگرخوار که دست های یکدیگر را برای جنایت می فشارند و برای بی پناهی زنان و کودکان مسلمان، دوره های شکنجه می بینند.
آقای من! آنها که گنبد سامرا را قطعه قطعه کردند، خواستند بی کسی ما را در دوری از تو به رخمان بکشند؛ امشب، کودکانه و بغض آلودتر از همیشه، تنها زمزمه می کنیم: بگذار آقایمان برسد، خواهیم گفت!
از پاسخ من معلمان آشفتند واز حنجرهشان هر چه درآمد گفتند اما به خدا هنوز هم معتقدم، از جاذبه تو سیب ها می افتند…
