مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی( ره)

روزی زین العابدین صلوات الله علیه در مسجد الحرام در حال عبادت بودند که دیدند شخصی در حالی که طواف کعبه می‌کند بلند می‏گوید: «اللهم انی اسئلک الصبر». امام زین العابدین علیه السلام با دست مبارک زدند به شانه همین شخصی که طواف می‌کرد و به او فرمودند: با این دعا از خدا تقاضای بلا ‌می‌کنی. ما سه نوع صبر داریم: صبر بر طاعت، صبر بر معصیت و صبر بر مصیبت. درخواست صبر، یعنی بلاهایی که سمت من ‌می‌آید، تحملش را داشته باشم. معلوم ‌می‌شود به سراغ خط بلا و مصیبت رفته‏ای و در آن خط داری کار ‌می‌کنی و می‏خواهی پاد زهرش را به‏دست بیاوری که کمتر تحت فشار باشی. حضرت به او فرمودند: «سئلت البلاء». تو از خدا بلا ‌می‌خواهی که ‌می‌گویی: «اللهم انی اسئلک الصبر». بجای این دعا بگو: «اللهم انی اسئلک العافیۀ و الشکر علی العافیۀ‌.» خدایا من از تو عافیت می‏خواهم‌. دقیقا ضد بلاء است این دعا و حتی توفیق شکرگذاری را هم درخواست می‏کنی. هم عافیت بده، هم توفیق شکرگزاری که به خاطر این عافیتی که به من دادی شکر هم بکنم. حضرت به آن شخص می‏فرمایند این را از خدا بخواه. روایت مفصل است. در ذیلش حضرت این جمله را فرمودند: «فإن الشکر علی العافیۀ خیر من الصبر علی البلاء.» سپاسگزاری از عافیتی که خدا داده، بهتر است از صبری که نسبت به بلاء داده است. زیرا در مورد بلا چاره نداری. بلاء آمده، چکار ‌می‌خواهی بکنی؟ صبر در بلا ارزش زیادی ندارد. به همان مقداری که جزع و فزع نکنی ارزش دارد. اما جایی که خدا به تو عافیت داده، شکرش با اختیار خود تو است و فشاری هم بر تو نیست. ارزش این شکر، از ارزش آن صبر خیلی بیشتر است.