سال 93 را با یاد فاطمیه به پایان می بریم و آغاز سال 94 را نیز با نام حضرت فاطمه (س) آغاز می کنیم، و این بسیار نیکوست.

ذهبی با موضوع شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

آیت الله جوادی آملی مفسر برجسته قران در رابطه با ارتباط بهار و معاد و دعایی که در لحظه تحویل سال خوانده می شود گفتاری دارند که در ادامه می خوانید. 

خدای سبحان در بهار دو کار انجام می‌دهد؛ يکی اين که خوابيده ‌ها را بيدار کرده و دیگر اين که مرده‌ ها را زنده می‌ کند. اين درخت ‌ها در زمستان خواب هستند اما، وقتی بهار شد، بيدار می‌ شوند، وقتی بيدار شدند اين درخت مواد مُرده را به عنوان غذا جذب می کند و به صورت خوشه، شاخه، برگ و ميوه در می‌ آورد؛ در حقیقت در اینجا مرده ها زنده می شوند.

جريان «مقلّب القلوب و الأبصار» در قرآن دو جا ذکر شده و هر دو جا مربوط به مسئله معاد و قيامت است؛ يکی اين که فرمود: افراد کافری که دل هايشان را تطهير نکردند و آلوده است ما در قيامت دل های اينها را زير و رو می ‌کنيم ﴿ وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ کَمَا لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ ﴾.

دیگر این که در آيۀ نور سوره مبارکه نور که از رجال الهی سخن به ميان می‌آيد، می‌ فرمايد: رجال الهی کسانی‌ هستند که ﴿ لاَّ تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلاَ بَيْعٌ عَن ذِکْرِ اللَّهِ ﴾ اينها کسانی‌اند که ﴿ يَخَافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ﴾ اينها از روزی می‌ترسند که دل ‌ها زير و رو شده وچشم‌ ها برگردانده می‌شود که اين هم باز مربوط به مسئله قيامت است.

نتيجه بحث اين که: بهار، انسان را به ياد قيامت می ‌اندازد و در قيامت اين کارها جزء خطرناک‌ترين کارهايی است که دامنگير تبهکاران می‌شود و آن تقليب قلوب و تقليب ابصار است؛ در تحويل سال که بهار است به خدا عرض می‌ کنيم: ای خدايی که دل ‌ها را زير و رو می‌ کنی؛ ای خدايی که چشم‌ ها را زير و رو می‌ کنی؛ ای خدايی که شب و روز را مديريت می ‌کنی؛ ای خدايی که سال را به سال ديگر و حال را به حال ديگر تبديل می‌ کنی حال ما را به بهترين وجه تبديل کن تا ما گرفتار تقليب قلوب نشويم؛ گرفتار تقليب ابصار نشويم، بلکه از أحسن الأحوال بهره بگيريم؛ اين عصارۀ دعاست؛ بر اساس تناسبی که بين بهار، معاد و حوادث تلخ معاد است، بهار و تحویل سال کاملاً يادآور جريان معاد می باشد. پس اگر در روايات دارد، وقتی بهار آمد به ياد معاد باشيد يکی از راه ‌های تذکرۀ معاد همين است که ما از تقليب قلوب و تقليب ابصار نجات پيدا کنيم

در روایات آمده که هر کس چهل روز در تمام کارهایش اخلاص داشته باشد و آنها را برای رضای خداوند انجام دهد، خداوند حکمتش را در قلب او استوار و بر زبانش جاری می سازد.

باید بدانیم دارویی برای ترک گناه وجود ندارد، گناه هم مثل هر درد دیگری اگر پیشگیری شود خیلی بهتر از درمان است، چرا که اگر آلوده شدیم در مقابل میکروب شیطان و باکتری های نفس ضعیف می شویم.

باید بهداشت معنویمان را رعایت کنیم، شیطان دشمنی است که تا لحظه مرگ هم دست از سر ما بر نمیدارد تا فرصتی پیدا می کند حملاتش آغاز می شود. 

موقعى که انسان در حال احتضار قرار مى گیرد و نزدیک است جان از بدنش مفارقت کند، شیطان با فرزندان و یاران خود بر بالین او حاضر مى شوند و تلاش مى کنند تا با حیله هاى مختلف ایمان  او را گرفته و آن را از چنگش بیرون آورند و این سخت ترین حالت براى محتضر است .

از امام صادق علیه السلام نقل شده است: هیچ انسانى نیست مگر این که در هنگام مرگ شیطان یکى از مأمورین خود را نزد او حاضر مى کند تا وى را وسوسه کند و در دینش به شک اندازد و او را به کفر بکشانند. این وسوسه ادامه دارد تا این که روح از بدن او خارج شود. اگر ایمان محتضر سست و عاریه اى باشد، شیطان به آسانى آن را از او مى گیرد و کافر از دنیا مى رود. و اگر محتضر از مو منان حقیقى باشد، شیطان نمى تواند بر او غالب شود و دین و ایمانش را بگیرد.

سپس فرمود: هرگاه یکى از شما بر بالین شخصى از کسان خود رفتید که مرگش فرا رسیده است، شهادتین را به او تلقین کنید تا شیطان به او دست نیابد. (لئالى ، ج 5، ص 6. من لایحضره الفقیه ، ج 1، ص 183. از چهار جلدى ها، روضة المتقین ، ج 1، ص ‍ 342) 

یکی از شرائط امر به معروف و نهی از منکر، احتمال تاثیر پذیری شخص عامل به منکر، می باشد و در صورت عدم احتمال، تکلیف ساقط است. ولی متاسفانه در بسیاری از موارد، عدم احتمال تاثیرگذاری را بدون بررسی،به راحتی می پذیریم و از همین جا مرتکب ترک واجب الهی می شویم. آیا براستی تمام راه ها را بررسی می کنیم! تا به این نتیجه برسیم که احتمال تاثیر گذاری وجود ندارد؟

عبارات زیر، هوشمندی و زیرکی عارف کامل حضرت آیت الله العظمی شاه آبادی  استاد امام (ره) در یافتن راه درست و موثر برای اجرای نهی از منکر را، به نمایش می گذارد. بسیار جالب و خواندنی است:

«در نزدیکی منزل ایشان در خیابان امیرکبیر، دکتری بود به نام ایوب که برای دخترانش معلم موسیقی آورده بود و صدای موسیقی بلند بود، به گونه‏ای که از صدای آن همسایه‏ها ناراحت بودند. ایشان برای دکتر پیغام فرستاد و از او خواست که از این کار دست بردارد، اما دکتر جواب داده بود که من این کار را ترک نمی‏کنم و شما هر اقدامی که می‏خواهید بکنید.

مرحوم شاه‏آبادی تا روز جمعه صبر کردند و آنگاه در جلسه روز جمعه که در مسجد شاه سابق تشکیل شده بود، به مردم گفتند خوب است از این به بعد هر کس از این خیابان عبور می‏کند چون به مطب دکتر رسید، داخل مطب شده و سلام کند و آنگاه با خوشرویی از او بخواهد که آن عمل خلاف را ترک کند. از آن پس هر کس از جلوی مطب عبور می‏کرد برای انجام وظیفه شرعی خود، داخل مطب می‏شد و سلام کرده و موضوع را با زبان خوش در میان می‏گذاشت و خارج می‏شد.چند روز به این منوال گذشت و دکتر هر روز با صدها مراجعه کننده مواجه می‏شد که همگی یک مطلب را به او تذکر می‏دادند. وی دید اگر بخواهد به لجاجت خود ادامه دهد نه تنها باید مطب خود را تعطیل کند بلکه مجبور است از آن خیابان هم کوچ کند. از این رو دست از ایجاد مزاحمت برداشته، جلسه آموزش موسیقی دخترانش را تعطیل کرد. آیت‏الله شاه‏آبادی در یکی از روزها که به طرف مسجد می‏رفت دکتر ایوب را دید که به طرف او می‏آید، وقتی دکتر نزدیک شد، از شدت خنده نمی‏توانست سلام کند و بالاخره پس از احوالپرسی گفت: آقای شاه‏آیادی با قدرت ملت کار را تمام کردی. و من گمان می‏کردم که شما به مراجع قانونی و محاکم قضایی مراجعه می‏کنید؛ در این صورت، من به سادگی می‏توانستم جواب آنها را بدهم و هرگز درباره این روش مردمی نیاندیشیده بودم.»

آیت الله مکارم شیرازی :

همانگونه که غیبت شامل غیبت صغری و کبری بود


ظهور نیز شامل ظهور صغری و کبری می باشد و


انقلاب ما به مثابه ظهور صغری آقا امام


زمان بود و ما اکنون در بین الطلوعین قرار


داریم و هر لحظه به ظهور کبری نزدیک می شویم.