امام خمينی (ره):

«و سعی کن از مجالسی که انسان را از ياد خدا غافل می کند پرهيز نمایي که با خو گرفتن به اين مجالس،

ممکن است از انسان سلب توفيق شود که خود مصيبتی است جبران ناپذير» (نامه 61/2/8 به سيد احمدآقا)

آيه الله بهاء الدينی (ره):

«اگر زرنگ هستيد، در دستگاه خدا زرنگ باشيد» (کتاب نردبان آسمان، ص 183)

«نفس از موجودات ناری است و دشمنی آن با انسان، از شرق و غرب هم بيشتر است» (کتاب سيری در

آفاق، نوشته حسين حيدری کاشانی، ص 181)

«برای رهايي از مشکلات، راه هايی است که بهترين آنها را خود ما حس کرده ايم و به کمک آنها به حاجت

هايمان رسيده ايم، که چهار چيز است: نذر کردن گوسفند برای فقرا، خواندن حديث کساء به طور پی در

پی، پرداختن صدقه و ختم صلوات». (کتاب آيت بصيرت، ص 68)

«ياد خدا [صرفاً] سبحان الله و الحمدلله گفتن نيست؛ بلکه ياد خدا آن است که واجبات را انجام دهيم و اگر

به محرمات الهی رسيديم از آن دوری کنيم». (سيری در آفاق، ص 146)

علامه طباطبايي (ره):

«ممکن است انسان گاهی از خدا غافل شود و خدا يک تب سخت خطرناک چهل روزه به او بدهد، برای اين

که يک بار از ته دل بگويد: يا الله». (جرعه های جانبخش، نوشته غلامرضا گلی زوار، ص 380)

«گاهی يک عصبانيت، بيست سال انسان را عقب می اندازد». (ز مهر افروخته، نوشته سيد علی تهرانی، ص 83)

آيه الله حسن زاده آملی:

«يکی از اهم مراقبات اين است که انسان، واردات و صادرات دهانش را مواظب باشد… وقتی واردات انسان

هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پليد و کثيف می شود؛ يعنی قلم او هرزه و نوشته هايش زهر آگين خواهد

شد». (مجموعه مقالات آيه الله حسن زاده، ص 126)

«تسويف يعنی سَوفَ سَوفَ کردن، يعنی امروز و فردا کردن، بهار و تابستان کردن، امسال و سال ديگر کردن.

[ولی] وقت نيست، و بايد به جد بکوشيم تا خودمان را درست بسازيم». (مجموعه مقالات، ص 176)

« نزد اولياء الله مجرب است که اکثار ذکر شريف «يا حیُّ يا قيّومُ يا مَن لا اله الّا انت» موجب حيات قلب

است». (کتاب نامه ها بر نامه ها از آيه الله حسن زاده، ص 226)

آيه الله کشميری (ره):

«اگر سوره والعاديات روزی 110 مرتبه خوانده شود، روزی حلال فراوان خواهد آمد». (روح و ريحان، نوشته

علی اکبر صداقت، ص 81)

«آنان که غيض شديد دارند سوره الم نَشرَح لک صدرک» را چند بار بخوانند که شرح صدر می آورد». (آفتاب

خوبان، علی اکبر صداقت، ص 29)

«لاحول و لا قوه الا بالله، روزی صد مرتبه چنان چه در روايت آمده، هفتاد نوع بلا را از انسان دور می کند که

آسان ترين آن غم و اندوه است». (آفتاب خوبان، ص 83)

آيه الله تألّهی همدانی:

«رضايت امام بر زيارت امام مقدم است و از همين همدان هم می شود امام را زيارت کرد». (يادنامه آيه الله

تألّهی همدانی، ص 22)

« می خواهی بدانی ایمان داری يا نه، ملاحظه کن ببین نماز صبحت قضا شود بيشتر غصه می خوری يا ده

تومانت از بین برود». (همان، ص 90)

روشهاي تربيتي در قرآن

به نام خداوند رحمان و رحیم.

باز در دل شب پنجره ای رو به پرواز تا آسمان آبی مناجات با خداوند بخشنده ی مهربان می کشم.

باز در دل سحر بر بال فرشتگان با سپاه مومنان طعم شیرین دعای سحر  را می چشم.

با ذکر  خدایا من از تو می خواهم …

از درخشنده ترین مراتب درخشندگی ات و همه مراتب آن درخشنده است…

خدایا از تو خواهم از زیباترین مراتب جمال تو و همه مراتب جمالت زیباست

خدایا از تو خواهم به همه مراتب جمالت خدایا تو را خوانم چنانچه دستورم دادی پس دعایم را به اجابت رسان

خدایا من از تو می خواهم…

دعا، کلید ارتباط با خداست و این والاترین و بالاترین قدر و قیمتی است که برایش متصور است.

دعا در زمان های متعینی، سریع تر به آسمان می رسد و در مواقع مشخصی، بهتر راه بنده را به سمت ملکوت، می گشاید.

*آیت الله مجتهدی تهرانی

بسیار دعا بخوانید



بسم الله الرحمن الرحیم

إِلَّا الَّذِینَ تَابُواْ وَأَصْلَحُواْ وَبَیَّنُواْ فَأُوْلَئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَأَنَا الْتَّوَّابُ الْرَّحِیمُ‏ (البقرة/۱۶۰)‏

مگر آنها که توبه کردند و (اعمال بد خود را با اعمال نیک) اصلاح نمودند و (آنچه را کتمان کرده بودند) آشکار ساختند، که من (لطف خود را) بر آنان باز مى‏ گردانم، زیرا من توبه پذیر مهربانم.

تفسیر نور (حجت الاسلام و المسلمین قرائتى)‏

نکته ‏ها:

براى گناه کتمان، همچون سایر گناهان، راه توبه و بازگشت باز است. امّا توبه‏ ى واقعى، با پشیمانى قلبى و اصلاح عمل و بیان موارد کتمان صورت مى‏ گیرد. توبه‏ ى کسى که نماز نخوانده آن است که نمازهاى خود را قضا کند. توبه کسى که مال مردم را تلف کرده آن است که باید همان مقدار را به صاحبش برگرداند. در این مورد نیز کسى که با کتمان حقایق، به دنیاى علم، اندیشه و نسل‏ها، خیانت کرده، فقط با تبیین حقایق و بازگوئى آنهاست که مى‏ تواند گذشته را جبران نماید.

خداوند به شیطان فرمود: «انّ علیک لعنتى»(۱) لعنت من بر تو. و در آیه بعد مى‏فرماید: «علیهم لعنة اللَّه…» پس کتمان کنندگان و شیطان، در یک ردیف هستند.

پیام‏ ها:

۱- خداوند، امکان توبه و بازگشت را براى خطاکاران، در هر شرایطى فراهم نموده است. «یلعنهم اللّه… الاّ الّذین تابوا»

۲- کتمان حقایق دینى، فساد است، زیرا به توبه کننده، فرمان اصلاح و جبران داده شده است. «تابوا واصلحوا»

۳- توبه‏ ى هر گناه، متناسب با آن است. توبه ‏ى کتمان، بیان حقایق است. «تابوا… وبیّنوا»

۴- چون در مقام تهدید وتوبیخ، لعنت خداوند شامل حال کتمان کنندگان شد، در مقام مهربانى نیز کلمات «اَنَا» و «توّاب» و «رحیم» بکار رفته تا بگوید: من خودم با مهربانى مخصوصم، به شما باز مى‏ گردم. «یلعنهم اللَّه… انَا التوّاب الرّحیم»

۵ – تهدید گنهکار و بشارت نیکوکار، دو رکن اساسى براى تربیت فرد و جامعه است. «یلعنهم اللّه… انَا التوّاب الرّحیم»

۶- بازگشت لطف خداوند به توبه‏ کنندگان، دائمى، قطعى و همراه با محبّت است. «اتوب علیهم و انَا التوّاب الرّحیم»

منابع :

۱) ص، ۷۸

برگرفته از نرم افزار قرآنی نسیم رضوان