عوامل مختلفي همچون , نداشتن هدف , نداشتن برنامه صحيح , ضعف و سستي اراده , داشتن افكار

منفي و عدم توجه به توانايي ها و استعدادهاي خويش , خودكم بيني و غيره در ايجاد كم حوصلگي

نقش دارند. بنابراين براي مبارزه با اين روحيه و كاهش يا از بين بردن آن بايد با توجه به هر يك از عوامل

تأثيرگذار, راه و روش مناسب و راه كار عملي خاصي را اتخاذ كرد,

بدين منظور به نكات و مطالب زير توجه كنيد:

1. قبل از هر چيز با توجه به توانايي ها و استعدادهاي خويش هدفي معقول و قابل دسترسي و مطابق با

شرايط و امكانات موجود براي خود ترسيم نماييد (مثلا” در ميان مدت هدف «گرفتن مدرك ليسانس در

رشته ادبيات عرب

2. به منظور رسيدن به هدف مورد نظر از يك برنامه مدون و جدول زمان بندي شده اي استفاده كنيد. روي

يك ورق كاغذ, روزهاي هفته را در يك ستون و ساعات شبانه روز را در ستوني ديگر يادداشت كرده

كارهاي مختلف را - مطالعه , كلاس , استراحت , خواب , غذا خوردن , خواب , ورزش , نماز و عبادت و… -

در ساعت و زمان خاصي نوشته و پس از تنظيم , آن را فراروي خود قرارداده , سعي كنيد طبق برنامه و

جدول تهيه شده به انجام كارها و فعاليت هاي شبانه روزي بپردازيد.

3.  توجه داشته باشيد براي اوقات فراغت خود نيز برنامه ريزي كرده و در جدول تهيه شده , وقتي را به آن

اختصاص دهيد و در ساعت مقرر در طول روز يا هفته به آن بپردازيد

4. در صورتي كه احساس مي كنيد در راه انجام فعاليت هاي مختلف ; درس و مطالعه و… سست اراده

شده ايد, با خود شرط كنيد طبق برنامه تدوين شده عمل كنيد و در غير اين صورت خود را جريمه كنيد -

مثلا” كمك به صندوق صدقات يا گرفتن روزه و… .

5. اگر افكار منفي و احساس ضعف و خودكم بيني باعث كم حوصلگي شما شده است , با به خاطر

آوردن توانايي ها و استعدادها و موفقيت هاي گذشته خويش و توجه به نقاط قوت زندگي , يأس و

نااميدي نسبت به آينده را به اميدواري و خوشبيني نسبت به آينده تبديل كنيد

6. ياد خدا و توجه و توكل به ذات مقدس لايزال الهي و طلب كمك و ياري از او نقش مؤثري در ايجاد آرامش

و اميد به آينده دارد, بنابراين ياد و توجه و توكل به خداوند را در انجام كارها فراموش نكنيد.

تجربه نشان داده است، براى حل اين مشكل نمى‏توان تنها به رهنمودهاى كتبى و غيابى بسنده كرد و

اين مسأله، مانند بسيارى از مشكلات روانى ديگر، به ارتباط مستمر با مشاور نيازمند است؛

زمستان فصل سرماخوردگی های طولانی و آبریزش های تمام ناشدنی چشم و بینی است. آبریزش هایی که ما را وادار می کند در همه حال دستمال کاغذی بر دست داشته باشیم و گاه و بی گاه بینی خود را محکم فشار دهیم. اما همین حرکت ساده که ممکن است اغلب ما در فصل زمستان روزانه ده ­ها بار تکرار کنیم می تواند آسیب زا باشد؟

انسان ها گاهی با روش هایی بسیار ساده و کوچک آسیب های بزرگ و غیر قابل جبرانی به خود می زنند، روش هایی که گاهی به عادتی ترک نشدنی تبدیل می شوند. یکی از این عادت های به شدت آسیب زا محکم گرفتن بینی در هنگام سرماخوردگی یا بروز آبریزش است، حرکتی به ظاهر ساده و معمول که می تواند موجب ترک برداشتن جمجمه یا حتی گرفتگی عضلات قلب بشود. در واقع زمانی که شما بینی خود را محکم می گیرید فشار غیر قابل پیش بینی به مغزتان وارد می کنید، فشاری که منجر به ترک خوردگی جمجمه می شود. در اغلب موارد این ترک خوردگی خود را از طریق دردی طاقت فرسا در ناحیه قفسه سینه نشان می دهد.

علاوه بر این گاهی  فشار وارد شده به بدن تا حدی است که پلک های بالا و پایین بیش از آنچه معمول و مرسوم باز می شوند، مشکلی که احتمال دارد هیچ گاه حل نشود و فرد مجبور به ادامه زندگی با چشمانی بسیار باز بشود. از طرف دیگر از آنجایی که محکم گرفتن بینی هنگام آبریزش باعث افزایش ناگهانی فشار خون می شود، می تواند عارضه ای ناگهانی مانند: لکنت زبان یا گرفتگی عضلات دست را به همراه داشته باشد. مشکلاتی که بی شباهت به عوارض سکته های مغزی نیستند. بنابراین حالا که در فصل زمستان هستیم و این آبریزش ها گریبان گیر بسیاری از ما می شود بهتر است مواظب خود باشیم و برای در امان ماندن از عوارض گاه جبران ناپذیر این پدیده ساده کمی با بینی خود مهربان تر باشیم.

مقالات پزشکی و بهداشتی - شفقنا